In 1918 begon de Nederlandse overheid met het verscherpen van het internationale migratiebeleid. Dankzij het nieuwe vreemdelingenreglement worden vreemdelingen op lokaal niveau systematisch geregistreerd middels identiteitskaarten en later vreemdelingenkaarten. Op de eerste kaart staan de volgende gegevens: naam, voornamen, datum van aanmelding, datum van voorgeleiding, datum van uitreiking en nummer van de kaart. In 1922 ging men over op de vreemdelingenkaart, waarop onder het kopje ‘aanmerkingen’ aanvullende informatie en contextuele informatie stond.
In het vreemdelingenregister zijn ook personen opgenomen die hun Nederlandse nationaliteit verloren hebben bijv. door huwelijk of als gevolg van het deelnemen in vreemde krijgs- of staatsdienst. Bij politieke delinquenten staan hun activiteiten tijdens de Tweede Wereldoorlog en de maatregelen daarna vermeld.
Op de vreemdelingenkaarten staan naast allerlei persoonlijke gegevens ook verwijzingen naar de algemene correspondentie vermeld. Deze verwijzingen staan meestal in de velden ‘inlichtingen’ of ‘aanmerkingen' of onder aan de kaart.