Over Prof. Dr. W.S.P. (Pim) Fortuyn is al veel gepubliceerd en over hem zal gepubliceerd blijven worden. Deze inleiding is bedoeld om de belangrijkste momenten uit het leven van Fortuyn op een rij te zetten, vooral als kader voor het gebruik van de inventaris.
Wilhelmus Simon Petrus Fortuyn werd 19 februari 1948 te Velzen geboren als derde zoon van Hendrik Casper (Hein) Fortuyn en Jacoba Everharda (Toos) de Weijer.
Hij doorliep de HBS op het R.K. Mendelcollege te Haarlem van 1961 tot 1967 en studeerde sociologie aan de Vrije Universiteit te Amsterdam van 1967 tot 1971. Vanaf augustus 1972 was hij universitair hoofddocent sociaal-economische politiek/beleid aan de Rijksuniversiteit Groningen en daarnaast secretaris van de faculteit der sociaal-culturele wetenschappen gedurende het grootste deel van zijn werkzaamheid in Groningen. Van 1975 tot 1979 was Fortuyn tevens secretaris en portefeuillehouder Nieuwbouw van de Stichting Studentenhuisvesting Groningen. Fortuyn promoveerde in de sociale wetenschappen aan de Rijksuniversiteit Groningen op 12 december 1980 op de dissertatie "Sociaal-economische politiek in Nederland 1945-1949".
Fortuyn bleef in Groningen tot 1988. In dat jaar startte hij zijn eigen adviesbureau: Adviesbureau Dr. W.S.P. Fortuyn B.V., adviseurs in politiek-strategische besluitvorming. In dat kader werd Fortuyn directeur van de OV-Studentenkaart BV van september 1988 tot januari 1992.
Van 1990 tot 1995 is Fortuyn bijzonder hoogleraar arbeidsvoorwaarden bij de overheid aan de Erasmusuniversiteit te Rotterdam, de Albedaleerstoel.

Vanaf begin jaren 90 profileert Fortuyn zich steeds meer als columnist, spreker, schrijver en mediapersoonlijkheid (in willekeurige volgorde). In 2001 kiest Fortuyn voor de politiek, zowel op locaal niveau als lijsttrekker van Leefbaar Rotterdam als op landelijk niveau als lijsttrekker van Leefbaar Nederland. Na de breuk met Leefbaar Nederland komt hij met zijn eigen lijst: Lijst Pim Fortuyn.

Op 6 mei 2002 werd Fortuyn vermoord. De enorme schok die dit in Nederland veroorzaakte blijkt onder andere uit de vele rouwbetuigingen in dit archief.