Genealogy

Topografische kaart van Nederland blad 27: Gelderland met Elburg, Hattem, Vaassen; Overijssel met Raalte en Deventer en omgeving

Hattem 650 jaar stad. Feestweek 1 - 6 Augustus.

Film voor onderwijsdoeleinden, een herdenkingstocht van Rotterdam naar Hattem aug. 2007 van kinderen uit de hongerwinter, nu tussen 70 en 80 jaar. De tocht van 150 km werd gelopen van 4 t/m 12 augustus 2007 en deels uitgezonden in het Hattemjournaal (31 augustus t/m 7 september 2007). Het begint met opnames van het NOS journaal. De wandeltocht wordt gevolgd van Molen "De Vlijt" in Wapenveld tot de intocht in Hattem. Verhalen over het autokerkhof tussen Zeist en Amersfoort, de soepfabriek en waarom je door angst en honger gedreven doorgaat. Legervoertuigen begeleiden uiteindelijk de tocht. Arie van Driesten van het Bestuur Stichting Hongertochten sluit het geheel af.
Achtergrond : Mw. Soeters heeft een schoonzus Annie Soeters-Van Vugt, die in de oorlog met haar broer (Ton van Vugt) en moeder naar het Noordoosten lopen om voedsel te krijgen. Bij de brug over de IJssel bij Zwolle konden ze niet verder en verbleven ze in Hattem. De één kwam bij de familie Van Limburg Stirum, die had het goed. Een ander bij mensen met een fourniturenwinkel. In augustus 2007 gingen ze met een man of tien de hele tocht weer lopen. Eerste traject naar Bergambacht, dag twee naar Lopikerwaard enz. Bij elke plaats waar ze langskwamen werd de groep groter en de media aandacht ook. Onderweg werden ze gastvrij ontvangen door allerlei partijen waar soms ook een burgemeester bij was. Vanaf Barneveld reden er legervoertuigen mee. Op de laatste dag hebben ze tot halverwege de brug over de IJssel gelopen alwaar bloemen bij een plaquette gelegd werden.

Film voor onderwijsdoeleinden, een herdenkingstocht van Rotterdam naar Hattem augustus 2007 van kinderen uit de hongerwinter, nu tussen de 70 en 80 jaar.
In de laatste maanden van de Tweede Wereldoorlog zijn dagelijks honderden mensen de hongerdood gestorven. Grote groepen Nederlanders trekken destijds vanuit het westen naar het oosten van het land op zoek naar voedsel. Ton van Vugt, een Nederlandse Amerikaan, heeft een herhaling van deze hongertocht georganiseerd. Met de tocht wil hij zijn moeder, al de mensen die deze tocht hebben ondernomen en zij die onderdak en voedsel hebben gegeven, eren. Onder de deelnemers zijn veel overlevenden van de hongerwinter.
Interviews met:
- Van Vugt, die als achtjarig jongetje met zijn moeder en broer van Rotterdam naar Hattem liep;
- deelnemers.
Shots: Van Vugt bereidt zich voor op wandeltocht, deelnemers verzamelen in Rotterdam, hongertocht.
Archiefmateriaal : (zw/w) Duitse nazi-leider Adolf Hitler, hongerwinter, rijen mensen voor winkels, mensen met handkarren en fietsen tijdens hongertocht, radiotoespraak van prins Bernhard over de naderende bevrijding; voedseldropping.
Achtergrond : Mw. Soeters heeft een schoonzus Annie Soeters-Van Vugt, die in de oorlog met haar broer (Ton van Vugt) en moeder naar het Noordoosten lopen om voedsel te krijgen. Bij de brug over de IJssel bij Zwolle konden ze niet verder en verbleven ze in Hattem. De één kwam bij de familie Van Limburg Stirum, die had het goed. Een ander bij mensen met een fourniturenwinkel. In augustus 2007 gingen ze met een man of tien de hele tocht weer lopen. Eerste traject naar Bergambacht, dag twee naar Lopikerwaard enz. Bij elke plaats waar ze langskwamen werd de groep groter en de media aandacht ook. Onderweg werden ze gastvrij ontvangen door allerlei partijen waar soms ook een burgemeester bij was. Vanaf Barneveld reden er legervoertuigen mee. Op de laatste dag hebben ze tot halverwege de brug over de IJssel gelopen alwaar bloemen bij een

Film voor onderwijsdoeleinden, een herdenkingsloop van Rotterdam naar Hattem augustus 2007 van kinderen uit de hongerwinter, nu tussen 70 en 80 jaar. Overlevenden van de hongerwinter (1944/1945) vertellen over de tochten die zij ondernamen op zoek naar voedsel.
Gevolgd worden: Anthony van Vugt, tijdens de Hongertocht die hij op 4 augustus 2007 organiseerde als eerbetoon aan zijn moeder. Hij werd ondergebracht op het landgoed Flip Hul. Inge Klip, Jake Bakker, Lodewijk van Til en Jony Brinkhaus, terwijl zij herinneringen ophalen. Aan de orde komt o.a.: de extreem barre kou,het gebrek aan brandstof en eten die uitgehongerde mensen tijdens de hongerwinter de stad uitdreef om op zoek te gaan naar eten of een warme slaapplek op het platteland; de tochten te voet of met de fiets naar boerderijen voor voedsel; de wanhoop die moeders en vaders gevoeld moeten hebben om met hun kinderen aan de onzekere reis te beginnen; het onderbrengen van de verzwakte kinderen bij vreemde mensen; de dagelijkse zorg om het vinden van een slaapplaats; de luchtaanvallen van Duitse vliegtuigen op mensen op de weg; de pogingen om de brug over de IJssel over te steken, wat niet lukte omdat deze brug onderdeel was van de Duitse verdedigingslinie; de boeren die steeds minder gul werden vanwege diefstallen en de grote hoeveelheid bedelaars; het verhaal van Jony Brinkhaus over de wanhopige tochten die zij in haar eentje ondernam op zoek naar eten, haar schaamte om haar gebedel; het verhaal van Inge Klip over: het langzaam opstoken van houten deuren en meubilair om het huis te verwarmen, het braden en opeten van hun poes; het verhaal van de verzwakte Lodewijk van Til die met twintig graden onder nul op hongertocht ging met zijn familie over: het eten dat ze af en toe kregen, de boterhammen die van Til kreeg van een stervende jongen in een klooster waar hij opgenomen was; het verhaal van Jake Bakker over: de lange tochten op de fiets om rogge te halen, zijn angst dat zijn fiets kapot ging; het